Badal Roy

Mistrz tabli zmarł 19 stycznia 2022 roku w Wilmington, w stanie Delaware. 

Przyczyną śmierci były komplikacje po zarażeniu wirusem COVID-19. Miał 82 lata. 

Amarendra Roy Choudhury przyszedł na świat 16 października 1939 roku w Dystrykcie Comilla, który wówczas należał do Indii Brytyjskich, a obecnie jest częścią Bangladeszu. Przezwisko „Badal” (burza) dał mu dziadek, gdy zobaczył niemowlaka płaczącego w deszczu. Badal zaczął grać na tabli mając 10 lat, jego pierwszym nauczycielem był wujek, ale nigdy nie brał formalnych lekcji. Lubił słuchać piosenek Elvisa Presleya i Nata „Kinga” Cole’a, uwielbiał Orkiestrę Duke’a Ellingtona i tradycję klasycznej muzyki hindustańskiej. Nie zamierzał jednak być profesjonalnym muzykiem.

Studiował programowanie komputerów, obronił dyplom w statystyce. Pod koniec lat 60. wyjechał do USA na studia podyplomowe. W Nowym Jorku zaczął grać na tabli w nocnych klubach i restauracjach. W jednej z wegetariańskich restauracji został odkryty przez Johna McLaughlina, który zaprosił go na nagranie płyty 

 „My Goal’s Beyond” (1971). McLaughlin przedstawił Badala Milesowi Davisowi, który wciągnął go na sesję „On The Corner”. Badal koncertował z Milesem przez trzy lata, dołączył następnie do grupy Dave’a Liebmana Lookout Farm. W 1975 roku wydał swój pierwszy album pod własnym nazwiskiem „Passing Dreams”.

W 1982 roku zagrał na eksperymentalnej płycie Yoko Ono „It’s Alright (I See Rainbows)”. Kilka lat później nawiązał współpracę z Ornette’em Colemanem. W 1995 roku zagrał na płycie „Tone Dialing” zespołu Prime Time Ornette’a Colemana. 

Współpracował także m.in. z takimi muzykami jak Leni Stern, Nana Vasconcelos, Bill Laswell, czy Michael Moss. Już w nowym wieku dołączył do Miles Electric Band – okazjonalnie koncertującej super-konstelacji alumnów Milesa Davisa, z którą w 2015 roku wystąpił na Bielskiej Zadymce Jazzowej. 

Paweł Brodowski