Bernardo Sassetti

Andrzej Patlewicz

Słynny portugalski pianista Bernardo Sassetti zmarł tragicznie 11 maja br. w Cascais, w pobliżu Lizobny. Żył 42 lata.

Tego dnia muzyk wybrał się w pobliże  Porto de Cascais. Fotografując przepiękne klify poślizgnał się na jednej z nich i spadł z 20 metrów ze skały ponosząc śmierc na miejscu. Miał niespełna 42 lata.

Bernardo Sassetti kochał pejzaże swojej ojczyzny, klify, które namiętnie fotografował w okolicach Lizbony. Te przepiękne krajobrazy potrafił przekazywać w swoich kompozycjach i specjalnie pisanych do filmu utworach. Jego muzyka była bardzo istotna w obrazach filmowych. Stworzył ścieżkę dźwiękową do filmu „Utalentowany Pan Ripley” wyreżyserowanego przez Anthony’ego Minguella. Jako pianista występujący z neapolitańskim zespołem na potrzeby filmu zagrał z zespołem brytyjskiego trębacza Guya Barkera mając tam parę świetnych partii solowych. Muzyka z tego obrazu została wydana na płycie „Into The Blue” nakładem wytwórni Verve. Ten kadr z filmu pokazuje jak wielkim i jak utalentowanym był pianistą.

Urodził się w Lizbonie 24 czerwca1970 roku jako Bernardo da Costa Sassetti Pais. Już od najmłodszych lat przejawiał talent pianistyczny. Od dziewiątgego roku życia regularnie grał na fortepianie zdobywając po drodze gruntowne wykształcenie muzyczne. Swoje pianistyczne fascynacje rozwijał  pod wpływem słuchania z płyt wielkich pianistów Horace’a Parlana czy Sir Rolanda Hanny. Od momentu rozpoczęcia swojej profesjonalnej kariery w wieku 17 lat, nagrał 16 płyt długogrających.

W jednym z wywiadów powiedział: „moją najważniejszą pasją jest jazz”. Za swoją największą inspirację uważał muzykę dwóch największych jazzowych pianistów naszych czasów Keitha Jarretta i Billa Evansa, które echem odbijają się w  jego muzyce. Ale Sassetti posiadł swój własny unikalny styl.

Jego talent docenili  wielcy giganci współczesnego jazzu: Paquito D’Rivera, Andy Sheppard, Art Farmer, Kenny Wheeler, Freddie Hubbard, Benny Golson, Curtis Fuller, Eddie Henderson, Charles McPherson i wielu, wielu innych zapraszając go do współpracy. Interesował się też większymi formami współpracując z różnymi orkiestrami m.in. z Hong-Kong Philharmonic Orchestra oraz London Philharmonic Orchestra z którymi dokonał szereg nagrań.

Skomponował suitę „Ecos de África”, „Sons do Brasil”, „Mundos”, „Fragments (Of Cinematic Illusion)”, „Entropé” (na fortepian i orkiestrę), „4 Movimentos Soltos” ( na fortepian, wibrafon, marimbę i orkiestrę). W kwietniu 1994 roku wraz z Paquito D’Rivera dokonał nagrań na album wydany nakładem (Emarcy/Polygram).

 W 2002 roku nakładem portugalskiej wytwórni  Clean Feed ukazała się jego autorska płyta „Nocturno”, od której zaczęła sie coraz częstsza współpraca z tą poważnie traktowaną przez muzyków i jazzfanów firmą. Jako pianista rozchwytywany był przez wielu artystów m.in. Carlosa Barretto, Alexandre Frazao czy Mario Laginha, z którym nagrał przepiękny album „Grandolas”. Nagrywał ze śpiewaczką Myrą Andreade. Ostatnią sesją nagraniową była współpraca z wielkim śpiewakiem Carlosem do Carmo, która zaowocowała w 2011 roku ich wspólną płytą „Carlos do Carmo & Bernardo Sassetti” ( wytw. Universal).

Przejmująca muzyka  i jeszcze bardziej przejmujący głos Carlosa do Carmo zbliżył obu artystów do muzyki fado. Pianista miał przed sobą wypełniony kalendarz obfitujący w nowe projekty, koncerty ze swoim triem a także udział w licznych nagraniach płytowych innych artystów.

Wiekszość polskich sympatyków jego talentu porównywała Sassettiego do Leszka Możdżera, otwartego na różnego rodzaju muzyczne doznania. Będzie Go nam wszystkim teraz ogromnie brakowało.

Andrzej Patlewicz