Big Band UMFC

Piotr Iwicki

Znakomitym występem w sali koncertowej Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (26 października) i premierą płyty zwieńczył uczelniany big band bardzo udany rok.

Orkiestra ta powstała w 2006 roku i przez sześć lat na jej czele stał Ryszard Borowski. Od roku 2012 jej szefem jest Piotr Kostrzewa, znany z aktywnego życia muzycznego (kotlista Sinfonii Varsovii) i pracy edukacyjnej. To również artysta, który w ciągu kilku lat zapracował na miano czołowego bandleadera największych obsadowo jazzowych formacji. Równolegle prowadzi Szymanowski Big Band działający przy Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Wielu członków tego ostatniego zasila w sposób naturalny (zdając na studia) band uczelniany.

Gdy słuchałem popisu akademików, zrozumiałem, że u korzeni znakomitego brzmienia formacji, leży wirtuozeria każdego z nich. O swoich instrumentach wiedzą wszystko, stąd mogą skupiać się na artykulacją, wspólnym frazowaniem, zabawą z dynamicznymi niuansami.

Koncert, któremu patronowaliśmy medialnie, związany był z premierą płyty „Classic On Jazz”,zgodnie z tytułem opartej na swingujących transkrypcjach dzieł muzyki poważnej. Nie zabrakło V symfonii Ludwiga van Beethovena (ar. Dave Tanner), świetnej aranżacji Dziadka do orzechów, gdzie oryginalne frazy Piotra Czajkowskiego wziął na warsztat Billy Strayhorn, a Walc kwiatów zaaranżował Bill Liston. Rewelacją koncertu była efektowna transkrypcja (Sammy Nestico) Gershwinowskiej Rhapsody in Blue. Ta wersja bliższa była pierwowzorowi orkiestry Paula Whitemana niż klasycznej, znanej z filharmonicznych sal.

Ozdobą całego wieczoru były klasyczno-jazzowe polonica. Trzy kompozycje zaaranżował Wojtek Kostrzewa. Perkusista, kompozytor i aranżer (syn lidera) pięknie wpisał w klasyczna bossę Pawanę na śmierć infantki Maurice’a Ravela (słuchaliśmy też Love Dream Liszta i Kołysanki Brahmsa w jego instrumentacji). Koncert zakończyła porywająca wersja Marsza Tureckiego W.A. Mozarta, którą osobiście poprowadził jej twórca – Adam Sztaba. Gości było zresztą więcej. W rolach solistów pojawiali się: Krzesimir Dębski (skrzypce), Paweł Gusnar (saksofon altowy) i Mariusz Dubrawski (fortepian). Soczystym tonem trąbki i niesamowitą siłą brzmienia instrumentu popisał się Jakub Waszczeniuk, na co dzień jeden z najbardziej rozchwytywanych speców tego instrumentu wśród klasycznej braci.

Zainteresowanie październikowym koncertem było tak wielkie, że organizatorzy powtórzyli go na początku listopada. Ponownie przy pękającej w szwach sali.