Bem na Bemowie

Jacek Żmichowski

5 lipca na warszawskim Bemowie było gorąco jak w piekle, co zupełnie nie przeszkodziło publiczności wypełnić amfiteatr przy ulicy Władysława Raginisa do ostatniego miejsca. Zapowiedziano bowiem koncert Ewy Bem.

„Pierwsza dama polskiego jazzu”, której towarzyszył niezawodnie zespół Andrzeja Jagodzińskiego (p) z Czesławem „Małym” Bartkowskim (dr), Adamem Cegielskim (b) i Robertem Murakowskim (tp), śpiewała m.in. piosenki Jana Ptaszyna Wróblewskiego (Kolega maj), Jerzego Dudusia Matuszkiewicza (Miłość złe humory ma, W powietrzu wyrzeźbiłam twoją twarz), Jerzego Wasowskiego (Dla ciebie jestem sobą, Kaziu zakochaj się, Wesoły deszczyk), na bis porywające A Hard Day’s Night.

Ewa Bem w najwyższej formie. Inteligentna i pełna uroku. Swobodnie porusza się między swingiem i subtelnymi aranżacjami Jagodzińskiego, cudownie frazuje i  robi z głosem co jej się podoba. Prawdziwa dama. Skarb narodowy.

A publiczność? Zachwycona. Stała i klaskała bez końca.

Koncert zorganizowała Fundacja „Okularnicy” im. Agnieszki Osieckiej we współpracy z Urzędem Dzielnicy Bemowo. Prezesem Fundacji jest Agata Passent, córka poetki, absolwentka uniwersytetu Harvarda i dziennikarka.

Jacek Żmichowski