Cedar Walton

19 sierpnia 2013 r. zmarł w Nowym Jorku Cedar Walton, 79, jeden z najbardziej cenionych pianistów jazzu nowoczesnego, kompozytor i aranżer, którego muzykę cechowały powściągliwość, smak i finezja. Jego kariera trwała ponad pół wieku.

Urodził się 17 stycznia 1934 roku w Dallas, w Teksasie. Studiował w University of Denver, gdzie gościnnie z jego zespołem grywali Charlie Parker, Dizzy Gillespie i John Coltrane.

Przeniósł się do Nowego Jorku w 1955 roku, a po odbyciu służby wojskowej nawiązał współpracę z takimi muzykami jak Kenny Dorham, J.J. Johnson i Gigi Gryce. W roku 1959 uczestniczył w sesji Coltrane’a „Giant Steps”, ale te nagrania wydane zostały dopiero na CD. W latach 1960-61 był członkiem Jazztetu Arta Farmera i Benny’ego Golsona, a następnie na trzy lata związał się z Jazz Messengers Arta Blakeya, gdzie zajął miejsce Bobby’ego Timmonsa. W zespole tym grali wówczas m.in. Wayne Shorter i Freddie Hubbard. Cedar napisał dla Messengersów m.in. Mosaic, Ugetsu i The Promised Land.

W drugiej połowie lat 60. Walton akompaniował wokalistce Abbey Lincoln. Był rozchwytywanym sidemanem, grając z takimi liderami jak Ornette Coleman, Dexter Gordon, Eddie Harris, Bobby Hutcherson, Milt Jackson, Pat Martino, Woody Shaw, Houston Person, Archie Shepp, Charles Lloyd. Prowadził własne zespoły, z którymi występował na całym świecie, ale chyba nigdy w Polsce.

W roku 2010 został uhonorowany tytułem Jazz Master.