Comeback Edyty Bartosiewicz

Marek Garztecki

Na dobre pół godziny przed rozpoczęciem koncertu Edyty Bartosiewicz sala warszawskiego klubu Stodoła (19 grudnia 2013 r.) była tak wypełniona, że przez drzwi wejściowe już nie sposób było się przecisnąć. Oczywiście można to było wziąć na karb jej długiej nieobecności na stołecznych estradach, piętnastoletniej przerwy w nagraniach i szeroko komentowanych problemach zdrowotnych. Ale wystarczyła reakcja widowni już na pierwsze dwa utwory, by zdać sobie sprawę, że artystka ta ma w dalszym ciągu rzeszę niesłychanie wiernych fanów. 

Tym którzy mogliby zapytać, czemu akurat JAZZ FORUM recenzuje koncert osoby zwanej kiedyś pierwszą damą polskiego rocka, warto wskazać, że jej talent ceni też wielu jazzmanów. Czyż nie pojawiła się ona swego czasu u boku naszego najsłynniejszego trębacza w koncercie „Tomasz Stańko i goście”? 

Swój powrót estradowy Edyta potraktowała jak zwykle bezkompromisowo, prezentując program złożony w całości z utworów ze swej najnowszej płyty „Renovatio”. Ich brzmienie jest też wyraźnie „miększe”, ale i pełniejsze, bardziej zróżnicowane – szczególnie gdy na estradzie pojawiali się gościnne sekcja dęta, a nawet harfistka. Wyczuwalna na początku niepewność wokalistki co do tego, jak to przyjmie publiczność, już w połowie koncertu rozwiała się zupełnie, a kilka przejrzystych aluzji co do kłopotów osobistych, zjednało jej słuchaczy do końca. Za to na bis dostali oni największe przeboje Bartosiewicz: Sen i Skłamałam. 

W trakcie koncertu Edyta Bartosiewicz zapowiedziała też, że niedługo przystępuje do nagrania kolejnego CD, do którego już kompletuje zupełnie nowe utwory. Sądząc z klasy, jaką pokazała w Stodole, będą to z pewnością kawałki w jej własnym, niepowtarzalnym stylu. Mnie jednak marzy się nagranie przez nią płyty w surowej, bluesowej konwencji. Już raz przecież odważyła się nagrać Move Over Janis Joplin.