Ira Sullivan

Fenomenalny trębacz i saksofonista zmarł 21 września 2020 w Miami na Florydzie w wieku 89 lat.

Ira Sullivan był wirtuozem-multiinstrumentalistą, grał z równą biegłością na trąbce, wszelkich odmianach saksofonu – tenorze, sopranie, alcie, barytonie, a także na flecie. Cieszył się wielką estymą wśród muzyków, chociaż nie zdobył takiej sławy, na jaką zasługiwał.

Ira Brevard Sullivan, Jr. urodził się 1 maja 1931 roku w Waszyngtonie, ale mając kilka lat przeniósł się z rodziną do Chicago. Gdy miał trzy lata, ojciec dał mu do ręki trąbkę, za namową matki zaczął grać w orkiestrze szkolnej na saksofonie. Był muzycznym samoukiem. Jego pierwsi idole to Harry James na trąbce i Charlie Parker na saksofonie. Mając 24 lata, grał przez tydzień z Parkerem w klubie Birdhouse. W tym okresie nawiązał współpracę z trębaczem Redem Rodneyem. W Chicago miał okazję grać z takimi luminarzami jak Lester Young, Wardell Gray i Roy Eldridge, zdobywając uznanie jako wytrawny bebopowiec. W 1956 roku przez kilka miesięcy był członkiem Jazz Messengers Arta Blakeya. W tym samym roku zadebiutował pod własnym nazwiskiem na płycie „The Billy Taylor Trio Introduces Ira Sullivan”.

W 1959 nagrał pierwszy album autorski – „Blue Stroll” (z Johnnym Griffinem na tenorze). Rok później uczestniczył w sesji „Introducing Roland Kirk”. W 1962 wydał album „Bird Lives!”, zarejestrowany w klubie Birdhouse w Chicago. Wkrótce za namową słynnego pedagoga Jerry’ego Cokera – przeniósł się na stałe na Florydę, został nauczycielem jazzu/wykładowcą na Univeristy of Miami. Tam zetknął się z całą plejadą młodych muzyków, którzy wywarli wpływ na rozwój jazzu, byli wśród nich m.in. Jaco Pastorius i Pat Metheny.

W 1980 roku Sullivan zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie odnowił współpracę z Redem Rodneyem („Live At The Village Vanguard”, „Hi Jinx At The Vanguard” „Alive In New York”, „Night And Day” – płyty nagrane dla wytwórni Muse) i założył firmowany dwoma nazwiskami słynny Red Rodney-Ira Sullivan Quintet, który nagrał dla Elektra/Musician m.in. albumy „Spirit Within” i „Sprint”. Zespół ten należał do najbardziej kreatywnych amerykańskich formacji jazzowych lat 80. Występowali z dużym sukcesem na całym świecie, również i w Polsce, na Jazz Jamboree w 1985 roku (niektórzy wspominają ekscytujący jam, jaki miał wtedy miejsce z ich udziałem w klubie Akwarium). Z Irą Sullivanem grał w Miami w jego zespole przebywający tam w latach 90. na studiach nasz czołowy puzonista Grzegorz Nagórski.

Przyczyną śmierci Sullivana był rak trzustki, jego kariera trwała ponad 65 lat.

Paweł Brodowski