Jack Bruce

Basista i wokalista legendarnej supergrupy Cream, który od dłuższego czasu zmagał się z chorobą wątroby, zmarł 25 października 2014 roku w wieku 71 lat.

Urodził się 14 maja 1943 roku w Lanarkshire, w Szkocji. Uczył się gry na wiolonczeli w Royal Scottish Academy of Music w Glasgow, wieczorami grał na kontrabasie w zespołach jazzu tradycyjnego.

W 1962 roku przyłączył się w Londynie do grupy Alexisa Kornera Blues Incorporated. Po rozpadzie tego zespołu zasilił Graham Bond Quartet, a następnie Graham Bond Organisation – wtedy zaczął grać na gitarze basowej. W 1965 przyłączył się do John Mayall and the Bluesbreakers.

Po krótkim epizodzie w zespole Manfreda Manna, razem z Bakerem i Claptonem założył grupę Cream, która pozostanie w naszej pamięci jako jeden znajbardziej nowatorskich i wpływowych zespołów wdziejach rocka. Bruce był współautorem największych hitów tej formacji, m.in. Sunshine of Your Love, White Room i I Feel Free. Cztery epokowe albumy tej grupy to: „Fresh Cream” (1966), „Disraeli Gears” (1967), „Wheels Of Fire” (1968) i„Goodbye” (1968-69).

Po rozpadzie Creamu Jack wydał w1969 roku swój pierwszy autorski album „Songs For ATailor”, a następnie „Things We Like” zudziałem McLaughlina. Został członkiem oryginalnego składu słynnej grupy Lifetime Tony’ego Williamsa (na gitarze grał John McLaughlin, na organach Larry Young). Jack Bruce brał udział w wielu przedsięwzięciach z muzykamijazzowymi, jak m.in. Billy Cobham, Larry Coryell, Kip Hanrahan, czy Carla Bley, z którą nagrał dla ECM epokowy album „Escalator Over The Hill” (1971).

Grupa Cream została reaktywowana na kilka koncertów w Londynie i Nowym Jorku w 2005 roku. W 2008 Bruce zagrał w Tony Williams Lifetime Tribute Band z Cindy Blackman-Santaną na bębnach, Johnem Medeskim na keyboardach i Vernonem Reidem na gitarze. W 2012 Jack Bruce wystąpił ze swoim zespołem na festiwalu Legend Rocka w Dolinie Charlotty. Poprzednio zagrał w Polsce tylko jeden raz – na Warsaw Summer Jazz Days 1992 z własnym triem. Ostatni album legendarnego muzyka to wydany na początku tego roku „Silver Rails” (patrz wywiad JF 3/2014).

Goodbye, Jack Bruce!