Kenny Ball

Paweł Brodowski

Legendarny trębacz, wokalista i bandleader zmarł 7 marca 2013 roku w wieku 82 lat w Basildon, Essex. Jego kariera trwała sześć dziesięcioleci, grał do końca życia, jeszcze w styczniu tego roku występował w Niemczech, chociaż już nie czuł się najlepiej i miał w zespole jako podpórkę drugiego trębacza.

Był jednym z trzech słynnych ojców brytyjskiego trad jazzu – tzw. 3 Bs, obok klarnecisty Ackera Bilka (84) i puzonisty Chrisa Barbera (83). Ten ostatni wciąż koncertuje, w listopadzie grał ze swoim zespołem na Jazzowej Jesieni w Bielsku-Białej i ma wystąpić na tegorocznej Złotej Tarce w Iławie.

Kenneth Daniel Ball urodził się w Ilford 22 maja 1930 roku. Jeszcze w czasie wojny, będąc kadetem, grał na sygnałówce. Mając 14 lat opuścił szkołę, by pracować jako urzędnik w agencji reklamowej i zapisał się na lekcje trąbki. Profesjonalną ka¬rierę trębacza rozpoczął w 1953 roku, grając w różnych lokalnych zespołach dixie¬lan¬do¬wych.

Pierwszy własny zespół założył w 1958 roku, wprowadzając do repertuaru utwory spoza amerykańskiego kanonu. Ten manewr szybko przyniósł mu wielką popularność. Jego pierwszym hitem była Samantha Cole’a Portera (1961). W tym samym roku na drugie miejsce brytyjskiej listy przebojów wprowadził Midnight in Moscow, dixie¬landową przeróbkę rosyjskiej piosenki Pod¬moskiewskie wieczory. Singiel z tym nagraniem rozszedł się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy. Kenny Ball wysłał tę płytę Nikicie Chruszczowowi. I Sekretarz był podobno skonsternowany, ale i zachwycony, ale nie zaprosił Balla na koncerty do ZSRR. Po raz pierwszy w Kraju Rad występował Ball w połowie lat 80.

Na początku lat 60., w okresie jeszcze przed Beatlesami, był gwiazdą tzw. trad boomu, jego utwory konkurowały z nagraniami gwiazd muzyki pop, jak Helen Shapiro czy Cliff Richard i The Shadows. Kenny Ball, a także Acker Bilk i Chris Barber wystąpili w popularnym filmie „It’s Trad, Dad!”, wyświetlanym na naszych ekranach jako „Zabawa na 102”.

W latach 60. Kenny Ball and His Jazzmen regularnie gościli w programach telewizji BBC. Grali jako support podczas ostatniej europejskiej trasy Louisa Armstronga w 1968 i na przyjęciu weselnym Księcia i Księżny Walii w 1981 roku. W swoim repertuarze Ball miał m.in. Hello Dolly, Cabaret, a także When I’m 64, przebój Beatlesów, który nagrał mając lat 70. Jego koncerty były zawsze naładowane elektryzującą energią i entuzjazmem. W typowym dla siebie roku dawał ponad 150 koncertów, występował na wszystkich kontynentach, jeszcze w 2000 roku grał w Australii i Nowej Zelandii.

W Polsce gościł dwukrotnie – gościnnie jako solista z Jazz Band Ball Orchestra na Krakowskich Zaduszkach Jazzowych w 1997 i z własnym zespołem na Złotej Tarce w Iławie 13 sierpnia 2006 roku.

Paweł Brodowski