Marian McPartland

Paweł Brodowski

Legendarna pianistka zmarła 20 sierpnia 2013 r. w swoim domu w Port Washington, w stanie Nowy Jork. Miała 95 lat. Brytyjska artystka mieszkająca w Ameryce przez ponad sześć dziesięcioleci podziwiana była za wyrafinowany styl, elegancką frazę i wysublimowaną harmonię, która odzwierciedlała jej klasyczne wykształcenie.

Zdobyła również rozgłos i uznanie audycjami radiowymi „Marian McPartland’s Piano Jazz”, które prowadziła od końca od końca lat 70. Nadawało je ponad 200 rozgłośni, nie tylko w USA. Położyła też Mrs McPartland duże zasługi jako rzeczniczka jazzu, promotorka i pedagog.

Przyszła na świat 20 marca 1918 roku w Anglii – w Slough, w hrabstwie Berkshire jako Margaret Marian Turner . Od trzeciego roku życia grała na fortepianie, studiowała w Guildhall School of Music w Londynie. Podczas Drugiej Wojny Światowej grała w wodewilu, z którym występowała dla wojsk alianckich w różnych krajach Europy. W 1944 roku poznała w Belgii amerykańskiego kornecistę, Jimmy’ego McPartlanda, którego dwa lata później poślubiła. Początkowo grała w jego zespole, ale on był dixielandowcem, a ją ciągnęło do jazzu nowoczesnego.

W 1949 roku zamieszkali w Nowym Jorku. Marian założyła własne trio, z którym przez osiem lat występowała w klubie Hickory House przy 52 Ulicy (na perkusji grał m.in. Joe Morello). Małżeństwo McPartlandów rozpadło się, ale Marian i Jimmy nadal współpracowali ze sobą okazjonalnie (zmarł w 1991 roku).

W 1958 roku Marian McPartland została uwieczniona obok sław jazzu na legendarnej fotografii Arta Kane’a „A Great Day in Harlem” (była tam jedną z nielicznych kobiet, stoi obok pianistki Mary Lou Williams). Spośród tego grona żyje jeszcze tylko trzech muzyków: Horace Silver, Sonny Rolllins i Benny Golson.

Marian McPartland nagrywała dla różnych wytwórni płytowych, m.in. Savoy, Capitol, w 1969 założyła własną firmę Halcyon, a dziesięć lat później podpisała kontrakt z Concord Jazz, z którym związana była do końca kariery. W 2000 uhonorowana została przez fundację National Endowment for the Arts zaszczytnym tytułem Jazz Master. Cztery lata później otrzymała Grammy za całokształt twórczości, a w roku 2010 Królowa Elżbieta przyznała jej Order Brytyjskiego Imperium  (OBE). 

Paweł Brodowski