Naxos w Polinie

Marek Garztecki

Po bardzo dobrze przyjętej płycie „Podróż dookoła mózgu” i równie udanych koncertach, Milo Kurtis i jego grupa „internacjonalistycznych Polaków” postanowili połączyć dwa w jednym i zarejestrować koncert „live” z zamiarem wydania go jako ich kolejny CD. W tym celu udało im się nie tylko znaleźć sponsorów, kosztownego przecież przedsięwzięcia, ale i namówić Muzeum „Polin” do udostepnienia w tym celu jego pięknej sali koncertowej.

Takie przedsięwzięcie, w odróżnieniu do koncertowych nagrań ad hoc, ma swoją specyfikę, gdzie brzmienie wykonawców podporządkowane jest uzyskaniu odpowiednich proporcji w zapisie, a nie odbiorowi na sali.

Tym zapewne należy wytłumaczyć fakt, że zespół brzmiał ostro i dynamicznie, czasami gubiąc, istotne w tej muzyce, niuanse kolorystyczne. Uroda muzyki Orkiestry NAXOS polega bowiem na połączeniu elementów na wskroś współczesnych jak rock czy jazz z tradycją muzyki ludowej. Jest to Muzyka Świata w dosłownym tego terminu znaczeniu. Co zastanawiające, mimo że trzon Orkiestry tworzą wspomniany Milo, Kostek Jorjadis i Apostolis „Lakis” Anthimos, trzej muzycy pochodzenia greckiego, akurat folkloru ojczyzny ich przodków było na koncercie słychać najmniej.

Jeśli można mówić o osobie, która dominowała na tym koncercie, to była nią z pewnością wokalistka Rasm Al-Mashan, której mocny, przejmujący głos z łatwością przebijał się przez gęstą fakturę elektrycznych instrumentów.

Porównując brzmienie zespołu z nagrania płytowego i recenzowanego występu, łatwo było zauważyć, że gra dla publiczności wyzwoliła w muzykach więcej spontaniczności i drapieżności. Myślę, że wyszło to Orkiestrze NAXOS tylko na dobre. Czy tak było w rzeczywistości, przekonamy się już słuchając planowanej płyty.

Marek Garztecki