Przemek Dyakowski: osiemdziesiątka

Stanisław Danielewicz

Przemek Dyakowski jest jednym z nielicznych muzyków polskiego środowiska jazzowego, który mógłby cieszyć się mianem człowieka-instytucji i to wśród wszystkich czterech „zmian” jazzowej nieustającej wachty. Wspaniały saksofonista i bandleader otaczany jest szczególną estymą na Wybrzeżu, gdzie działa czynnie od pół wieku, związany przede wszystkim z długowieczną grupą Rama 111, ale także z własnymi zespołami, udzielając się przy tym w niezliczonych projektach o różnym charakterze stylistycznym.

W latach 90. Dyakowski powołał do życia i prowadził słynny Sax Club w Gdyni. Organizowane tam koncerty i jam sessions przeszły do legendy jazzu w Trójmieście. Po zamknięciu Sax Clubu jamy przeniósł Przemek do gdyńskiego Blues Clubu – gdzie po dziś dzień spotykają się jazzmani i jazzfani trzech pokoleń. Po drodze były jeszcze audycje radiowe dla Radia Plus, wreszcie stworzenie Przeglądu Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni (jego 18. edycja miała miejsce w maju br.). I wreszcie klub Ucho, gdzie Przemek „rządzi” jazzowymi wydarzeniami.

W ostatnich kilkunastu latach nie słabnie jego aktywność artystyczna. Zapowiada koncerty i festiwale, grywa zarówno okazjonalnie (np. z Detko Band), jak i na stałe (Take It Easy, Ikenga), bez niego trudno sobie wyobrazić jam sessions w Gdyni czy Sopocie. Zaś za artystyczne podsumowanie kariery (obok płyt Take It Easy) może uchodzić CD „Melisa”, efekt współpracy Przemka z czołówką muzyków Trójmiasta.

Trudno uwierzyć, ale tryskający energią i wiecznie uśmiechnięty Przemek 1 czerwca tego roku skończył 80 lat! Z tej okazji gdyński klub Ucho postarał się o niespodziankę. Jubilat do ostatniej chwili nie wiedział, co się szykuje. Wyszło szydło z jazzowego worka dopiero 30 maja, tuż przed „osiemdziesiątką”. Przemek został przywieziony do klubu limuzyną, a tam czekał urodzinowy tort… i wiele wzruszeń. Klub pękał w szwach, były przemówienia, życzenia, prezenty i utwory grane czy śpiewane specjalnie z okazji jubileuszu. Wiele przypominanych ze sceny anegdot i mniej znanych wydarzeń z życia solenizanta (jak np. fakt jego znaczącego udziału w początkach kariery Ewy Demarczyk). Był i film „Muzyczny alfabet Przemka Dyakowskiego”. Wystąpili m.in.: Take It Easy (w rolę Przemka wcielił się tym razem Maciej Sikała), Rama 111, Ikenga Drummers, Leszek Możdżer, Jan Młynarczyk (Sami Swoi), Hanna Banaszak, Krzysztof Ścierański, Darek Herbasz, wreszcie znakomity aktor Ryszard Ronczewski (Cyrk Rodziny Afanasjeff), który odczytał laudację. Alicja Kubica z towarzyszeniem „Macka” Mackiewicza odśpiewała życzenia jako Take Love Easy, a Ola Mońko ze swoim zespołem zaproponowała utwór A Real Gentleman – podsumowanie elegancji sposobu bycia jubilata. Nie zapomniały o kulturotwórczej roli Przemka w gdyńskim jazzie władze – osobiście złożył Przemkowi życzenia prezydent Gdyni Wojciech Szczurek.

Nie podejmuję się podać nazwisk wszystkich muzyków, którzy przewinęli się przez scenę bądź byli na widowni – było ich tylu, że mogliby z powodzeniem obsłużyć kilka festiwali. Gdyby ze wszystkimi z nich Przemek chciał się napić choćby po kropelce owej „wody sodowej”, na którą zapraszał do baru, to mocno wszystkim by zaszumiało w głowie… Za to tort był tak imponujący, że chyba starczyło go dla wszystkich.

Jak przytomnie stwierdził Leszek Możdżer, intonując Sto lat – wobec energii jubilata w obliczu osiemdziesiątki, owe sto lat to zdecydowanie za mało!

Stanisław Danielewicz