Von Freeman

JF

Legendarny saksofonista, gigant tenoru, zmarł w Chicago 11 sierpnia w wieku 88 lat.

W zeszłym roku fundacja National Endowoment for the Arts nadała mu zaszczytny tytuł Jazz Master: „za błyskotliwa technikę, wysublimowaną harmonię i swobodę improwizatorską”. Von Freeman posiadał szalenie indywidualne, surowe brzmienie, wielki ton, w którym odbijały się echem wpływy Lestera Younga i Colemana Hawkinsa, a także innych chicagowskich mistrzów tenoru, jak Gene Ammons, Johnny Griffin czy Clifford Jordan. 

Urodził się w Chicago jako Earl LaVon Freeman 3 października 1923 roku. Już w wieku 12 lat grał w chicagowskich klubach nocnych. Chodził do tej samej szkoły, co Nat King Cole i Dinah Washington. Po wojnie grywał z odwiedzającymi Chicago gigantami jazzu, jak Dizzy Gillespie, Parker, czy John Coltrane.

Dopiero w latach 80. zaczął występować na słynnych scenach Nowego Jorku i Europy. Przez całe dekady pozostawał muzykiem nieznanym poza rodzinnym miastem, gdzie spędził większość życia. Od 30 lat w każdy wtorek występował w małym chicagowskim klubie New Apartment Lounge. Młodzi muzycy, z którymi grywał, nazywali te koncerty: „Vonski’s Night School”. „Vonski” – to jego pseudonim.

Najważniejsze nagrania:  „Doin’ It Right Now,” (1972), „Young and Foolish” (1977), „The Great Divide” (2004), „Vonski Speaks” (2009) i  (z synem Chico) “Freeman & Freeman” (1981).