Werner Wunderlich

Paweł Brodowski

2 kwietnia 2013 r. w Baden-Baden, RFN, zmarł w wieku 86 lat wybitny niemiecki działacz jazzowy, promotor, radiowiec, autor niezliczonych audycji jazzowych, w tym regularnych programów o polskim jazzie, nasz wielki przyjaciel, „Ambasador Polskiego Jazzu”.

Heinz Werner Wunderlich urodził się w 1926 roku. Pod koniec wojny, mając 18 lat, wysłany został na front. Niedaleko Grudziądza dostał się do sowieckiej niewoli. Po kapitulacji Niemiec został przekazany naszym władzom i spędził w Polsce kilka lat jako jeniec, pracując w centrali telefonicznej Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa na warszawskiej Pradze. Nauczył się języka polskiego i zakochał w polskiej dziewczynie. W 1949 roku powrócił do Niemiec. Mieszkał i studiował w Darmstadt. Gdy w 1956 roku zaczął wychodzić miesięcznik „Jazz”, otrzymał od swojej znajomej egzemplarz pierwszego wydania. Werner napisał list do redaktora Józefa Balceraka i w ten sposób zaczęła się jego wieloletnia współpraca i przyjaźń z polskim jazzem.

To właśnie z jego inicjatywy przyjechał na II Festiwal Jazzowy w Sopocie w 1957 roku cały kontyngent muzyków zachodnioniemieckich, wśród nich m.in. bracia Albert i Emil Mangelsdorffowie oraz Joki Freund. Niemieckie zespoły odniosły wielki sukces, a jak pisał Leopold Tyrmand ich przyjazd do Sopotu był pierwszym kontaktem kulturalnym pomiędzy Polską i Niemcami Zachodnimi od 1933 roku!

Od 1959 przez 40 lat Wunderlich organizował cieszący się dużą popularnością cykl koncertów na wolnym powietrzu Jazz im Palmengarten we Frankfurcie, na których prezentował również zespoły polskie. W latach 70. był rzecznikiem prasowym niemieckiej filii CBS we Frankfurcie, pilo-tując m.in. wydawane w tym okresie przez tę wytwórnię albumy Czesława Niemena „Strange Is This World”, „Ode To Venus” i „Russische Lieder”.

Był jednym z założycieli i członkiem zarządu Międzynarodowej Federacji Jazzowej. Jego pasją były audycje radiowe – od 1963 pracował jako redaktor w Hessischen Rundfunk, od 1978 w Südwestfunk w Baden-Baden, a po odejściu Joachima Berendta w 1987 przejął po nim na kilka lat funkcję szefa redakcji jazzowej tej słynnej rozgłośni. Prowadził prawie do końca życia audycje poświęcone wyłącznie polskiemu jazzowi – traktował je jako swoje posłannictwo. Za tę wieloletnią popularyzatorską działalność odznaczony został przez Ministra Kultury i Sztuki Medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Na pogrzebie we Frankfurcie 12 kwietnia pożegnali Wernera w imieniu polskiego środowiska jazzowego perkusista Janusz Stefański i Vitold Rek, który nad grobem zagrał solo na kontrabasie. Żegnaj, drogi Wernerze!

Paweł Brodowski