German Jazz Night

Aneta Norek-Skrycka

Tegoroczna German Night, czyli prezentacja zespołów niemieckich na bremeńskich targach Jazzahead, odbyła się w Schlachthof, zabytkowym budynku rzeźni zaadoptowanym na Centrum kulturalne. Wieczór koncertowy 29 kwietnia br. rozpoczął się o godz. 20.00, a zakończył 15 minut po północy. Zaprezentowało się sześć grup.

Na początku tego maratonu wystartowała pianistka Urlike Haage, a towarzyszyli jej Eric Schäfer - dr i Uwe Steinmetz - sax. Ta 54-letnia artystka, kompozytorka, muzyczna terapeutka w 2003 roku jako pierwsza kobieta, ale także najmłodsza wśród dotychczas nagrodzonych, otrzymała German Jazz Award. Podczas koncertu w Bremie zespół grał krótkie, ostinatowe, polirytmiczne motywy. Najbardziej podobało się publiczności zakończenie występu, które polegało na sukcesywnym dodawaniu uderzeń dłońmi o siebie i instrument, a ostatecznie muzycy uderzali się nawzajem po rękach, brzuchach i nogach.

Trio Philipa van Enderta zagrało w składzie: Endert - g, André Nendza - b oraz Kurt Billker - dr. Muzyka zespołu stanowi pomost między tradycją a nowoczesnością, dzięki czemu słuchacz otrzymał przytulne, miękkie, pełne brzmienie. Wyczuwało się także bardzo dobry kontakt między muzykami, który odbijał się w ich wzajemnych interakcjach i inspiracjach.

„Granice są po to, aby je przekraczać” – takie motto przyjął kolejny zespół, Christina Fuchs’ No Tango (liderka - as, bcl, Ulla Oster - b, Florian Stadler - acc, Christoph Hillmann - dr, perc). Fuchs podkreśla, że „nie gramy autentycznego tanga, to powinno być zarezerwowane dla Argentyńczyków, oni są w tym znacznie lepsi, my możemy grać muzykę z elementami tanga”. Efekt zabiegu był zaskakująco ciekawy.

Frederik Köster Quartet to: Frederik Köster - tp, flgh, Tobias Hoffmann - g, effects, Robert Landfermann - db, effects, Ralf Gessler - dr, perc. Grupa istnieje od 2004 r. Nazwa Kwartetu pochodzi od nazwiska lidera, ale na scenie każdy z muzyków zespołu ma równorzędną pozycję. Popularność i reputację zdobyli występując na takich festiwalach jak North Sea czy JazzBaltica. Ich album „Constantly Moving” wydany w 2006 r. przez Double Moon Records został wysoko oceniony przez krytyków. Wpływy różnorodnych gatunków muzycznych dają znakomity rezultat dźwiękowy. Kwartet gra z jednej strony mocną, energetyczną muzykę z wpływami punk-rocka, a z drugiej melodyczną i niebanalnie liryczną.

Przedostatnią grupą wieczoru było trio Lemke-Nendza-Hillmann: André Nendza (db, bass slitdrum), Christoph Hillmann (dr, udu, frame drum), Johannes Lemke (sax, cl). Ich muzyka to połączenie jazzu i world music w świetnych kompozycjach i improwizacji. Mieszanie składników jazzu nowoczesnego z elementami etnicznymi wprawiło publiczność w  pozytywne wibracje.

Na koniec wystąpiła formacja niemiecko-norwesko-szwajcarsko-francuska Transit Room. Ta grupa z kolei opisuje swoją muzykę jako „Joyful noise with toys”, czyli w wolnym tłumaczeniu „Pełen radości hałas zabawek”. Grali: Andreas Waelti  - b, Samuel Blaser - tb, Pierre Borel - as, Karl Ivar Refseth - vib, Samuel Halscheidt - g, Tobias Backhaus - dr. Ich występ był żywiołowy i energetyczny. Częsta zmiana formy i nastrojów w tej muzyce to chyba jedyna stała. Taka zresztą była koncepcja założyciela zespołu Andreasa Waeltiego, która zakładała pozostawienie dużo wolności i miejsca na improwizację. Według mnie na najwyższą ocenę zasługują dwa zespoły: Frederik Koster Quartett oraz Transit Room. Ten pierwszy wyróżniłabym za mocny styl oraz energię, ten drugi za różnorodność, przemyślaną formę, freejazzowy styl i także potężną dawką emocji.

Jazzahead znów odbył się bez akcentu polskiego. Miejmy nadzieję, że kolejna edycja pozwoli zaprezentować również osiągnięcia polskich jazzmanów. Na stronie www.jazzahead2.de ogłoszony zostanie latem br. konkurs na grupy chcące wystąpić podczas kolejnej edycji Targów, która odbędzie się między 19 a 22 kwietnia 2012 r.

Aneta Norek-Skrycka


Arykuł opublikowany w JAZZ FORUM 6/2011