Seifert w Trzciance

Andrzej Winiszewski

Jubileuszowe dwa Dni Zbigniewa Seiferta odbyły się 18-19 lutego br. w Trzciance. To kolejna odsłona polskich obchodów 40 rocznicy śmierci tego wybitnego skrzypka, po festiwalowych przedsięwzięciach, które miały miejsce w Zielonej Górze i Krakowie dwa lata temu.

Trzcianeckie dni, przyznać trzeba trochę spóźnione, raz jeszcze pokazały jednak jak ważną i wciąż pamiętaną postacią dla polskiego i światowego jazzu był Seifert
Bogdan Ratajczak, sprawca i organizator imprezy, pokazał Seiferta niezwykle wszechstronnie. Specjalny wieczór poświęcono listom słanym do rodziny, okolicznościowa
 wystawa zawierała sporo nieznanych pamiątek po Zbiggym, łącznie z rękopisami nut, listów i unikalnymi fotogramami rodzinnymi udostępnionymi przez Małgorzatę Seifert, siostrę artysty.
 
W kilkudziesięciu gablotach pokazano także okładki wielu płyt analogowych, w nagraniu których brał udział Seifert. Wśród nich prawdziwe rarytasy np. pierwsze wydania kronik dźwiękowych z warsztatów NDR Jazz Workshop. Ich wartość znają z pewnością wytrawni kolekcjonerzy jazzowych staroci. Nie zabrakło plakatów, dokumentów szkolnych, wycinków z jazzowych czasopism. Finał, który odbył się w trzcianeckiej hali sportowej, przypominał trochę niegdysiejsze, cudowne czasy sopockich festiwali i dawnych warszawskich jamboree. Zaproszeni artyści wystąpili bowiem dla tłumnie zgromadzonej, ponad 400-osobowej publiczności! Na scenie rzecz jasna królowały przede wszystkim skrzypce. Po raz kolejny o spuściźnie kompozytorskiej Seiferta przypominali, niezwykle utalentowani, polscy skrzypkowie młodego pokolenia Mateusz Smoczyński i Adam Bałdych. Prócz własnych programów autorskich wykonali wspólnie kompozycję Seiferta Quo Vadis. To był magiczny moment – wielka postać polskiego jazzu ponownie ożyła.

Andrzej Winiszewski