Skrzyżowanie Kultur – Kwadrofonik / Chalaban

Henryk Kotowski

Kwadrofonik, który wystąpił 16 września, ma sporą rzeszę zwolenników, sądząc po entuzjastycznych reakcjach widowni.

Dla mnie było to jakieś nieporozumienie, ponieważ muzyka zaprezentowana była w niewłaściwym miejscu, choć w dobrym okresie. Prawdopodobnie był to program przygotowany na Warszawską Jesień. Nie odnalazłem żadnych powiązań, bardzo abstrakcyjnych, układanek dźwiękowych na dwa fortepiany i instrumenty różne,
z muzyką ludową, korzenną lub etniczną. Moja fascynacja muzyką minimalistyczną może nie minęła, ale długie partie ostinato na dwa klawisze fortepianu były nie na miejscu w namiocie Festiwalu Skrzyżowanie Kultur.

Zaczynałem już mieć podejrzenia, że marokańscy muzycy Joujouka z gór Rif, którzy mieli wystąpić z kwartetem Kwadrofonik odwołali swój przyjazd, bo się przestraszyli. Prawda jest oczywiście inna.

W ostatniej chwili organizatorzy znaleźli zastępstwo w postaci mieszanej silnej grupy Chalaban. W skład grupy wchodzą Marokańczycy, ale większość to Węgrzy. Zakładając, że muzyka jest w przeważającej części sztuką użytkową, to występ Chalaban był i stosowny, i pouczający dla festiwalowej publiczności. Zaprezentowano całe spektrum muzyki, jaką gra się na weselach i zabawach od gór Atlas w północnej Afryce do Kaukazu. Był tam i autentyczny rai, zakazany w niektórych rejonach Magrebu, i turk-pop bardzo popularny we wschodniej części Morza Śródziemnego, i bałkańskie brzmienie. Moją uwagę zwróciła jedna melodia, która rozpoznałem z kurdyjskich wesel, a którą tradycyjnie gra się przed przecięciem tortu.

Widziałem oznaki niezadowolenia na twarzach koneserów i widziałem sporo osób wychodzących w czasie koncertu. Trzeba się jednak pogodzić z faktem, że muzyka nie jest dla krytyków i ekspertów, a dla zwykłych zjadaczy muzyki. Była to muzyka, którą można usłyszeć na prawdziwych zabawach na południu Europy. Mało ambitna, ale lepsza niż disco-polo.

Henryk Kotowski